Groenpootruiter (Tringa nebularia)

IVN Vecht & Plassengebied - Kennis der Natuur

Groenpootruiter (Tringa nebularia)

Klik op de foto voor een groter exemplaar

Geluid:

Grootte: De Groenpootruiter is één van de sierlijkste steltlopers met zijn lange groene poten, het slanke lichaam en de enigszins opgewipte snavel.

Biotoop: Het broedgebied van de Groenpootruiter strekt zich uit van Schotland en Scandinavië tot ver in Oost-Siberië, waar wordt gebroed op toendra's, in open moerassen en veengebieden. De Groenpootruiter broedt in bomen en soms in de oude nesten van andere vogelsoorten.

Trekken of blijven: Na het broedseizoen trekken ze in een breed front over Europa waarbij de trekrichting over het algemeen zuidwestelijk is. Daarbij zijn duidelijke concentraties te constateren in de kustgebieden. In Nederland trekken zie in vrij groot aantal door, voornamelijk van half juli tot in oktober en van half april tot begin juni. 's Zomers zijn ze slechts in zeer klein aantal in Nederland aanwezig. In de jaren tachtig (1985, 1988, 1989 en 1990) werd op de overgang van de eerste naar de tweede decade van augustus een sterke doortrek van Groenpootruiters geconstateerd die bij voorkeur plaatsvond op 'zwoele' dagen. De tijdstippen van waarneming lagen tussen 18.15 en 21.45 uur en daarbij varieerde de groepsgrootte van 10 tot 160 exemplaren. De Groenpootruiter trekt overigens veel 's nachts.

Verspreiding in Nederland: Meestal zien we solitaire exemplaren, omdat ze zelden in groepsverband foerageren. In de Mokbaai op Texel bijvoorbeeld lopen wel eens tien tot vijftien Groenpootruiters, maar je moet de hele baai afzoeken om ze te vinden. Op het wad zelf blijken echter wel concentraties van grotere aantallen voor te komen.